Jan Willem Duyvendak is Distinguished Research Professor of Sociology at the University of Amsterdam (UvA). He received his master’s degrees in both sociology and philosophy at the University of Groningen. His main fields of research currently are belonging, urban sociology, 'feeling at home' and nativism. In 2013-2014, Duyvendak was Distinguished Fellow at the Advanced Research Collaborative at the Graduate Center of the City University of New York. In Spring 2016 he was Research Fellow at the Paris Institute for Advanced Studies. From July 2017 - July 2019 he was Executive Committee Chair at Council for European Studies. Since January 1st 2018 he is rector of the Netherlands Institute for Advanced Study in the Humanities and Social Sciences at the Royal Netherlands Academy of Arts and Sciences (NIAS-KNAW).
Thuis. Vóór corona en de lockdown klonk het altijd zo verlokkelijk: vertrouwd, warm, veilig. Maar na de zoveelste week gedwongen thuisblijven begint het begrip zijn glans te verliezen. De onttovering van thuis, noemt socioloog Jan Willem Duyvendak dat. Aan de hand van muziek spreekt hij erover met Floortje Smit.
Stel nu dat politici van de Covid-19-crisis leren dat thuisvoelen thuis al zo moeilijk is en sentimenteel ‘eigen thuis’-beleid tot o.a. sociale uitsluiting leidt. Zou dat ruimte geven om politiek en burgers niet langer te belasten met thuisgevoel? Lees het essay op Groene.nl
De coronacrisis leert ons dat het gewone geen sociale categorie is, geen mal waar je mensen in kunt drukken, maar een omgangsvorm. We voelen nu wat het verwaarloosde geluk van een voorspelbaar dagelijks leven inhoudt. Het gewone, dat is zonder vrees naar werk of vrienden kunnen. Geen stress over hoe dichtbij mensen komen staan op straat, en of je wel bij je zieke moeder langs kan. Ongetwijfeld zijn onze industriële leefwijze en reislustige cultuur mede debet aan de verspreiding van het virus, maar het gevolg van Covid-19 zou moeten zijn dat we het gewone herwaarderen als wat het daadwerkelijk is: wat mensen dagelijks onder elkaar doen en wat mensen bindt. Lees via nrc.nl
Twintig jaar geleden lieten Paul Scheffer (Het multiculturele drama) en Felix Rottenberg (De Akbarstraat) het debat over integratie ontvlammen. Nu, twee decennia later, komen ze allebei met een ‘update’. Jan Willem Duyvendak meent dat beide opiniemakers zich rond 2000 gedroegen als drama queens. ‘Rottenberg lijkt geleerd te hebben van de afgelopen twintig jaar, Paul Scheffer is hardleerser.’
Een hoofdkenmerk van de rechtsstaat is dat minderheden rechten hebben om de hegemonie van de meerderheidscultuur enigszins te matigen. Waarom moet de meerderheid daar dan weer rechten aan ontlenen, zoals rechts verontwaardigd roept?
Lees het essay op de site van de Groene Amsterdammer