‘Politici als Thierry Baudet beweren dat Nederland een ‘ziekelijke afkeer’ koestert tegen eigen gewoonten en gebruiken. In zijn nieuwe boek Thuis – Het drama van de sentimentele samenleving betoogt hoogleraar sociologie Jan Willem Duyvendak juist het tegendeel: Nederland is geobsedeerd geraakt door de eigen natie.’
Lees het artikel op Sociale Vraagstukken
De belangrijkste zin in de fraaie oratie van Monique Kremer is, wat mij betreft, ‘Verzorgingsstaten maken mensen solidair’. Solidariteit is dus niet iets wat som‐ mige mensen wel hebben of voelen en anderen niet. Het is de context die maakt of mensen wel of niet solidair handelen. Burgers zijn in verzorgingsstaten solidair met volstrekte onbekenden, vandaar dat we wel spreken van anonieme solidari‐ teit. Voor sommigen (vooral veel economen) is dat een onbegrijpelijk mirakel, maar Kremer weet zich in goed gezelschap van sociologen die hebben laten zien hoe verzorgingsstaten ‘werken’: mensen hoeven zich niet a priori verbonden te weten, noch hoeven ze andere burgers bij voorbaat als gelijkgezinden te herken‐ nen, maar door de werking van de verzorgingsstaat worden burgers medeburgers. Ze blijven weliswaar anonieme anderen, maar ook daarmee kun je je voldoende verbonden weten om zonder veel weerstand grote delen van je salaris af te dragen aan premies en belastingen, in ruil voor zekerheid. Lees verder.
Saskia Bonjour & Jan Willem Duyvendak in Ethnic and Racial Studies (open access)
KEYWORDS: Civic integration, class, racialization, immigration policy, Netherlands, political discourse
The recent trend towards selective immigration policies is based on the racialization of certain categories of migrants into irretrievably unassimilable Others. In Europe, this trend has materialized largely through the application of integration requirements to the immigration of foreigners, the so-called “civic integration turn”. Based on an analysis of parliamentary debates about civic integration policies in the Netherlands, this paper asks which migrants are considered likely or unlikely to integrate based on which presumed characteristics. We find that Dutch civic integration policies aim at barring “migrants with poor prospects”. In sharp contrast with a long history of Dutch social policies, politicians deny state responsibility for migrants’ emancipation based on a discursive racialization of these migrants as unassimilable. While class has hitherto been largely ignored in the literature on migration and the politics of belonging, we show that class, intersecting with culture and gender, is key in this process of racialization. READ
Imrat Verhoeven & Jan Willem Duyvendak in Social Movement Studies (open access)
This article seeks to understand an understudied phenomenon: governmental players joining forces with non-governmental players in contentious actions against policies they want to prevent or redress. This behaviour, which we call ‘governmental activism’, problematizes important assumptions in the social movement literature on state–SMO dichotomies and on seeing ‘the state’ as a homogeneous and unified actor that solely provides the context for SMO activities. Governmental activism also problematizes assumptions on cooperation and ‘new’ modes of coordination in the governance literature. To understand governmental activism, we build on the strategic interaction perspective from social movement studies and on third-phase institutionalism from political science. In our analysis, we show the particulars of governmental activism. Our arguments are illustrated by empirical material on a case of municipal amalgamation in the Netherlands. READ
Sherria Ayuandini & Jan Willem Duyvendak in Nations and Nationalism, doi: 10.1111/nana.12329.
This article looks at how Dutch national identity enters the practical setting of a medical consultation. Extending the growing scholarships of everyday nationalism and engaging with the notion of multivocalism, this article shows how Dutchness is understood in the form of desirable personal characteristics. These characteristics are promoted by physicians to patients of migrant ancestry looking for a surgery called hymenoplasty. This article presents unique scholarly observations of a case where a particular understanding of national identity is recommended as part of medical advice. Furthermore, by closely examining exchanges between doctors and patients, this article argues that Dutchness is in a state of flux where a person of migrant ancestry can simultaneously be seen by others as Dutch and non-Dutch.
…of als probleem.
“Geïnspireerd door Karl Jaspers Die geistige Situation der Zeit (1931) riep Jürgen Habermas in 1979 collega-wetenschappers en kunstenaars op tot een analyse van de voedingsbodem voor een autoritair, niet-democratisch regime. Sociologie Magazine treedt in hun voetsporen met Jan Willem Duyvendak. Hij pleit ervoor grove generalisaties te wantrouwen.
Naar aanleiding van geweld tegen twee homoseksuele mannen ging het de afgelopen tijd weer veel over de oorzaken hiervan. Sociologen benadrukken dat het meeste gedrag dat we vertonen groepsgedrag is: er zit weinig individueels en origineels bij. In het geval van antihomoseksueel geweld is het groepskarakter trouwens ook moeilijk te missen. Weinig ‘potenrammers’ handelen alleen.”
Lees op verder op de website van Sociologie Magazine
“Les musulmans à l’intérieur de la “Maison néerlandaise” – De l’importance de l’origine dans les politiques définissant l’appartenance nationale », Revue Hommes et migrations. Article issu du N°1316, octobre-décembre 2016 : L’islam en Europe”
Par Jan Willem Duyvendak, professeur de sociologie, université d’Amsterdam et Marieke Slootman , docteure en anthropologie, université d’Amsterdam
La construction de l’autre en négatif de la définition de soi est au cœur de la relation biaisée qu’entretiennent les Pays-Bas avec leurs citoyens musulmans. Derrière son image d’Épinal d’un peuple ouvert et accueillant, la société néerlandaise impose les représentations d’une culture nationale auxquelles les immigrés et leurs descendants sont sommés de s’adapter.
Les visions protectionnistes des libertés culturelles ou sexuelles, et nationalistes du territoire fonctionnent de concert dans cet imaginaire qui fantasme son homogénéité. L’identité néerlandaise se fabrique ainsi sur une double discrimination religieuse et ethnique dont ceux qu’elle vise ne parviennent pas à s’extraire.
‘De transitie is afgerond en men moet aan de slag met de transformatie. (…) Welke manier van denken wordt er nu van je verwacht? Want als het systeem verandert, dan betekent dit dat alle spelers en organisaties, wijzelf, ook moeten veranderen. Hoe doe je dat dan?’
Aldus een aankondiging van een workshop, getiteld Aan de slag met transitie en transformatie, die belooft ‘handvatten’ te geven voor ‘duurzame vernieuwing in het sociaal domein’. Aan de slag met de transitie en transformatie is dus: jezelf veranderen opdat je de verandering steunt in plaats van in de weg zit. Je moet je dus de vraag stellen welke verandering van jou wordt verwacht en hoe je die gaat voltrekken. Aan de slag met de transitie en transformatie is blijkbaar niet: met elkaar onderzoeken wat de ingezette veranderingen tot dusverre vermogen. Lees verder
Goed om te weten of het ideaal van zelfredzaamheid ten uitvoering gebracht wordt, maar waag het niet om het ideaal zelf ter discussie te stellen. Zo lezen wij de reactie van Levi van Dam en Gert-Jan Stams op onze vaststelling dat zelfredzaamheid een armoedig ideaal is.
De reflex om kritische geluiden te smoren over terminologie als ‘eigen regie’, ‘co-creatie’, ‘samenredzaamheid’ en het dogma van een noodzakelijke ‘paradigmashift’ zien we dagelijks op de werkvloer. Beleidsmakers corrigeren professionals, professionals corrigeren elkaar en – nog het meest opvallend – professionals corrigeren zichzelf als zij hun handelingen niet kunnen rechtvaardigen in deze new speak-termen. En nu corrigeren dus ook onderzoekers andere onderzoekers die niet vanzelfsprekend willen meegaan in de ‘paradigmashift’. Wat dat betreft kan de politiek het zich niet beter wensen: beleidshorige wetenschappers identificeren zich volledig met de nieuwe politieke doelen en verliezen hun kritische distantie.
Lees het artikel dat ik schreef met Thomas Kampen op socialevraagstukken.nl
Essay – Nederland is nog maar pas modern (gedeeltelijk).
Gedragingen van (moslim)migranten staan volgens velen haaks op normen en waarden – vrouwenrechten, homorechten, scheiding kerk en staat – die Nederland al eeuwen zouden karakteriseren. Kennelijk lijden zij aan geheugenverlies.
DE EINDELOZE DEBATTEN over ‘de islam’ en over ‘moslims die niet willen deugen’ hebben van ieder van ons welhaast kleine islamdeskundigen gemaakt. Opiniemakers analyseren als halve schriftgeleerden waar de islam wel of niet schuldig aan is. En als het niet aan de godsdienst ligt, dan moet de Arabische cultuur verklaren waarom sommige Marokkanen in West-Europa zich op een bepaalde manier gedragen.
Lees het hele artikel via de afbeelding hiernaast, op de site van De Groene, via Blende, of zoals eerder verschenen in S&D