Column

Limburgser dan vlaai: tijd voor een Kinderpardon zonder sentiment

 in Column, Interview

Column en radio-interview op Brainwash.nl

De asielkinderen Lili en Howick mochten uiteindelijk in Nederland blijven. Het kan je moeilijk ontgaan zijn, want juist de enorme aandacht en steun in de publieke opinie deden staatssecretaris Mark Harbers zwichten. Arjen Lubach kritiseerde de selectiviteit van dit type ‘talkshowpardons‘, waardoor de meest mediagenieke asielkinderen wel mogen blijven, terwijl honderden anderen gewoon naar, wat eufemistisch heet, hun land van herkomst worden teruggestuurd. Lubach heeft gelijk dat dit onrechtvaardig is – daarom pleiten velen voor een generaler, royaler pardon.

Lees het artikel op Brainwash.nl

Links economisme

 in Column

“Als zwarte activisten, queer Muslims of feministes hyperreflexief voor hun rechten opkomen, worden ze recentelijk gediskwalificeerd in termen van identity politics. Het zou maar afleiden van waar het werkelijk om gaat: de klassenstrijd. Als sociaaleconomische ongelijkheid wordt bestreden, dan komt het met de andere verschillen ook wel goed. Heus? Hoezeer ik ook voorstander ben van meer economische gelijkheid, het lost de uitsluiting van vrouwen, zwarten, laat staan van homo’s geenszins op. Dat deze groepen vaak ook economisch worden getroffen, betekent niet dat hun achterstelling geheel verdwijnt bij eerlijker economische verhoudingen. Hun discriminatie bestond al voor het kapitalisme, kan niet worden gereduceerd tot economische ongelijkheid en verdwijnt niet als sneeuw voor de zon bij rechtvaardiger economische verhoudingen. Zulk links ‘economisme’ – om een term te lenen van Jesse Klaver – biedt geen soelaas voor diepgewortelde opvattingen over raciale, gender en seksuele ongelijkheid. Was het maar zo eenvoudig.”

Lees verder op niemandsland.online

Blaming the victim

 in Column

Ja hoor, het is weer de schuld van de vrouw, de homo en de migrant. Tenminste als we Ewald Engelen moeten geloven in de Groene van afgelopen week:

“De belangrijkste teloorgang van links is volgens mij de terreur (sic) van de identiteitspolitiek waar Nederland nu al dertig jaar onder lijdt. (….) Inkomen, kapitaal en onderwijskwaliteit zijn kennelijk even belangrijk als hoofddoekjes, kinderfeestjes en seksuele gebruiken.”

Het staat er echt: dat er wordt gediscussieerd over Zwarte Piet, dat moslims hun godsdienstvrijheid verdedigen en dat homo’s hebben gestreden voor de openstelling van het huwelijk, is de hoofdoorzaak van de teloorgang van links. Homo’s, feministen en zwarte activisten zijn vervelende aandachtstrekkers die afleiden van waar het werkelijk om zou moeten gaan: klassenstrijd.

Lees de column op niemandsland.online

Bij de recente discussies over genderneutrale kleding bij de HEMA moet ik vaak terugdenken aan de kelder van mijn ouderlijk huis. Dat zit zo: in die kelder lag een metershoge stapel affiches waarop ouders werden aangemoedigd om jongens ook met poppen te laten spelen en meisjes met autootjes. Let wel, we schrijven 1972!’

Lees de column op Niemandsland

Er zijn minder marxisten dan in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, maar één van hun leerstukken maakt een opmerkelijke come back: de gedachte dat ‘anderen’, de niet-marxisten, foutieve keuzes in hun leven maken omdat zij een ‘vals bewustzijn’ bezitten. Dat ‘vals bewustzijn’ klonk altijd een beetje akelig, maar het was vriendelijk bevoogdend bedoeld: mensen konden er namelijk niet zoveel aan doen dat ze de verkeerde standpunten hadden en keuzes maakten, dat kwam door de maatschappelijke omstandigheden (het kapitalisme!). Waren we eenmaal in het socialisme aangeland, dan zou hun ‘vals’ bewustzijn een ‘waar’ bewustzijn worden.

Lees verder op Niemandsland

In mijn homoseksuele bestaan ben ik twee keer fysiek aangevallen. De eerste keer stond ik ’s nachts te kussen midden op het Leidseplein (hoe street wise kun je zijn…), de tweede keer verliet ik net een homokroeg in de Regulierdwarsstraat. In beide gevallen waren de geweldplegers jonge Marokkaanse Nederlanders.

Een paar jaar geleden heb ik meegewerkt aan een onderzoek naar anti-homogeweld. Hieruit bleek dat een even groot deel van dit geweld, namelijk 36 %, door autochtone jongens werd gepleegd als door Marokkaanse Amsterdammers. Maar omdat er meer jonge autochtonen zijn, waren de Marokkaanse geweldplegers oververtegenwoordigd (de burgemeester van Amsterdam vond die conclusie trouwens te slap, die meende dat we vooral moesten benadrukken dat Nederlandse Marokkanen zich hieraan schuldig maken).

Lees de column Generalisaties op Niemandsland

“[..] niet alle kiezers van Trump willen dat de wereld ten ondergaat. De meesten vinden de VS juist het beste land van de wereld, ze kunnen zich geen betere plek voorstellen. Ook voor deze kiezers geldt echter dat ze deze tijd beleven als the end of history. Volgens hen kan het alleen maar slechter worden nu er steeds meer mensen hun land binnenkomen met andere opvattingen, gebruiken, geloven en kleuren. Zij zijn trots op Amerika zoals de aanhangers van Rita Verdonk trots waren op Nederland. Zij lijden onder een nostalgisch levensgevoel omdat zij zich geen positief beeld kunnen vormen van de toekomst.”

Column op Niemandsland

Afgelopen weekend was ik met mijn moeder uiteten. Toen we de bestelling hadden opgegeven, zei de serveerster: “Helemaal goed”. Mijn moeder, die nogal  hardhorend is, dacht dat ze het verkeerd had verstaan en vroeg: “Wat zegt u?”, waarop de serveerster opnieuw zei: “Helemaal goed”. Mijn moeder rolde met haar ogen en sprak de historische woorden: “Wat fijn dat u mijn bestelling goedkeurt”.  De stopwoorden prikkelden mijn moeder enorm; ze motiveerden haar tot een reeks van (alcoholische) bestellingen, die ook allemaal de goedkeuring konden wegdragen van de serveerster.

Column op Niemandsland

Wetenschappers worden steeds meer mythen-jagers. Migratiewetenschappers als Hein de Haas en Leo Lucassen proberen met zoveel mogelijk feiten het migratiedebat te voeden; onderzoeksjournalist Mirjam de Rijk ontzenuwt allerlei economische mythes populair onder politici en in de pers; en ikzelf probeer dapper om in het debat over de verzorgingsstaat minder ideologie en meer empirie te krijgen.

Column op Niemandsland