Essay

De kloof tussen Amsterdam en het platteland is kleiner dan ooit, zeggen deze sociologen

‘De gewone man’ wordt volop gebruikt in het publieke en het politieke debat, zonder dat we precies weten wie daarmee wordt bedoeld. Sociologen Jan-Willem Duyvendak en Menno Hurenkamp schreven een boek over ‘het gewone’ en ander ‘populisme in de polder’. ‘Echt, de verschillen nemen alleen maar af. Nederlanders zijn steeds meer op elkaar gaan lijken.’

In Het Parool

Echte solidariteit is dat je opkomt voor diegenen die anders zijn dan jijzelf

Zowel klassedenkers als intersectionalisten zijn verstrikt geraakt in hun aanspraken op de samenhang der dingen: ofwel alles zou gerelateerd zijn aan klasse (en dus moet solidariteit met andere identiteiten wijken), ofwel alle identiteiten zijn nevengeschikt verbonden (en dus moeten we permanent solidair zijn). Maar stel nu dat deze royale veronderstellingen niet kloppen, bijvoorbeeld omdat sommige vormen van uitsluiting soms wel samengaan met andere, maar lang niet altijd? Betekent dit dan dat we niet meer solidair kunnen zijn?

We zijn verstrikt geraakt in een metadiscussie waarin minderheden op hoge toon wordt verteld dat hun onderwerpen irrelevant of prematuur zijn – omdat het om ‘identiteitspolitiek’ zou gaan. De komende tijd zal Jan Willem Duyvendak in een drieluik van dat metaniveau afdalen en terugkeren naar de inhoud. 

De Groene Amsterdammer

Maak van het integratiedebat geen drama

Artikel in S&D

Twintig jaar geleden lieten Paul Scheffer (Het multiculturele drama) en Felix Rottenberg (De Akbarstraat) het debat over integratie ontvlammen. Nu, twee decennia later, komen ze allebei met een ‘update’. Jan Willem Duyvendak meent dat beide opiniemakers zich rond 2000 gedroegen als drama queens. ‘Rottenberg lijkt geleerd te hebben van de afgelopen twintig jaar, Paul Scheffer is hardleerser.’

Klik op de afbeelding voor het artikel op wbs.nl