Opinion

‘Milders’ en de normalisering van nativisme

Van het (zelf)beeld van Nederland als een progressief en tolerant land is weinig over nu radicaal- rechtse partijen de grootste zijn geworden bij zowel de Provinciale Statenverkiezingen van 2019 als de Tweede Kamerverkiezingen van 2023. ‘Nederlanders weer op 1’ en ‘Eindelijk weer aandacht voor echte Nederlanders’.

Met deze slogans heeft Wilders op 22 november een onverwacht grote zege behaald en hiermee het nativisme verder genormaliseerd. Niet alleen door het resultaat’, maar ook in de aanloop naar en in de nasleep van de verkiezingen werd het nativisme genormaliseerd. Wat is nativisme precies en hoe vindt deze normalisering onder radicaal-rechts plaats? Lees meer

Geert Wilders kán zich niet matigen

“Nativisten in de regering splijten een toch al verdeelde samenleving verder. Want het normaal worden van het onderscheid maken tussen ‘echte’ en ‘niet echte’ Nederlanders heeft niet alleen politieke gevolgen. Uit internationaal onderzoek weten we dat stemmers op nativistische partijen zich gesterkt voelen in het uitdragen van hun boodschap. Met andere woorden: alledaagse onverdraagzaamheid en discriminatie zullen toenemen.” Opiniestuk met Josip Kesic in NRC

Het verwaarloosde geluk van een voorspelbaar dagelijks leven

Niet de gewone man, maar het gewone leven moet in politiek Den Haag leidend zijn, schrijven Menno Hurenkamp en ik vandaag in NRC

De coronacrisis leert ons dat het gewone geen sociale categorie is, geen mal waar je mensen in kunt drukken, maar een omgangsvorm. We voelen nu wat het verwaarloosde geluk van een voorspelbaar dagelijks leven inhoudt. Het gewone, dat is zonder vrees naar werk of vrienden kunnen. Geen stress over hoe dichtbij mensen komen staan op straat, en of je wel bij je zieke moeder langs kan. Ongetwijfeld zijn onze industriële leefwijze en reislustige cultuur mede debet aan de verspreiding van het virus, maar het gevolg van Covid-19 zou moeten zijn dat we het gewone herwaarderen als wat het daadwerkelijk is: wat mensen dagelijks onder elkaar doen en wat mensen bindt. Lees via nrc.nl

On Slow Science

Opening Speech of the Academic Year 2019/20 at NIAS

Slow science is not about doing the same thing at a slower pace. No, it is about creating conditions that allow vital aspects of research to flourish: space to ask new questions, to uncover and reconsider assumptions, to doubt,” argued Rector Jan Willem Duyvendak during the Opening of the Academic Year 2019/20 in his celebration of slow science. “The gap between universities on the one hand and institutes such as NIAS on the other hand, has become too wide. Read more

Zeven vragen die elke protagonist van menging zou moeten stellen

Artikel op Sociale Vraagstukken door Reinout Kleinhans, Lex Veldboer, Jan Willem Duyvendak

Klik op het logo om het artikel te lezen op socialevraagstukken.nl

Sociale menging is een voortdurend terugkerend thema in stedelijk beleid. Het politieke en maatschappelijke debat hierover verloopt moeizaam, omdat verschillende interpretaties van het begrip voortdurend over elkaar heen buitelen. Om meer scherpte te creëren, zou elke protagonist in het mengingsdebat zichzelf én anderen zeven vragen moeten stellen.

‘Langer thuis wonen wordt geromantiseerd’

Optreden in EenVandaag over de gevolgen van de decentralisatie van de zorg: “Langer thuis blijven wonen wordt ongelofelijk geromantiseerd.”

Duyvendak vindt het geen slimme zet van Rutte II om te bezuinigen op de zorg door de zorg de decentraliseren en verzorgingshuizen te sluiten. “Het beleid was veel te radicaal. Het is erdoor geduwd zonder eerst goede oplossingen te bedenken.” Ondanks de zorgen van instanties, wetenschappers en hulpverleners, zet minister Hugo de Jonge van Volksgezondheid het ingeslagen beleid voort. Afgelopen zomer publiceert hij zijn plannen voor de komende jaren. Titel van de nota: ‘Langer thuis.’

Bekijk het item op de website van EenVandaag

Zolang Henk en Ingrid zich maar thuis voelen.

Vandaag in NRC Handelsblad.

“Daar stond-ie dan: de Nederlandse vlag in de Tweede Kamer. Veel parlementariërs deelden op Facebook en Twitter een foto van de vlag. Slechts een enkeling schamperde dat de driekleur niet echt fier wapperde of merkte op dat de sokkel niet overmatig veel nationale trots uitstraalde.

Want daar zou het om moeten gaan: de trotse vlag symboliseert immers de eenheid van het land en past daarom perfect in de Tweede Kamer, waar alle burgers zich vertegenwoordigd weten. Nu ja, alle? Daags daarvoor had Geert Wilders (PVV) nog gesteld dat in de Tweede Kamer, „het nationale huis”, het niet-passend is als ministers naast de Nederlandse ook nog een andere nationaliteit hadden. Hij voelt zich niet thuis als kabinetsleden ook een Zweeds, Marokkaans of Turks paspoort hebben. En zo splijt het symbool van nationale eenheid in plaats van dat het verbindt: voor populisten wappert de vlag alleen voor „echte Nederlanders”. ” Verder lezen op nrc.nl

Het eenmalig veroordelen van Buma’s Schoo-lezing is niet genoeg

Artikel met Tamar de Waal op groene.nl

“De stofwolken na de H.J. Schoo-lezing van Sybrand Buma op 4 september lijken neergedaald. Kort samengevat stelde Buma dat de waarden van gelijkheid en vrijheid niet de fundamenten van onze samenleving zijn; dat Nederland in essentie nog steeds een christelijk land is en dat we moeten terugkeren naar onze tradities en cultuur; dat ‘de gewone Nederlander’ bedrogen en in de steek is gelaten door de elite en migranten; en dat een verlichte Islam een ‘ijdele hoop’ is gebleken.”

Lees verder op groene.nl