“Als zwarte activisten, queer Muslims of feministes hyperreflexief voor hun rechten opkomen, worden ze recentelijk gediskwalificeerd in termen van identity politics. Het zou maar afleiden van waar het werkelijk om gaat: de klassenstrijd. Als sociaaleconomische ongelijkheid wordt bestreden, dan komt het met de andere verschillen ook wel goed. Heus? Hoezeer ik ook voorstander ben van meer economische gelijkheid, het lost de uitsluiting van vrouwen, zwarten, laat staan van homo’s geenszins op. Dat deze groepen vaak ook economisch worden getroffen, betekent niet dat hun achterstelling geheel verdwijnt bij eerlijker economische verhoudingen. Hun discriminatie bestond al voor het kapitalisme, kan niet worden gereduceerd tot economische ongelijkheid en verdwijnt niet als sneeuw voor de zon bij rechtvaardiger economische verhoudingen. Zulk links ‘economisme’ – om een term te lenen van Jesse Klaver – biedt geen soelaas voor diepgewortelde opvattingen over raciale, gender en seksuele ongelijkheid. Was het maar zo eenvoudig.”

Lees verder op niemandsland.online